حرف های فروخورده

بسیار کلماتی که گفته میشود و چه بسیار حرف های شکسته و در هم ریخته ای که پنهان میماند
گفته ها را نباید فزونی یافته بر ناگفته ها یافت،که مختوم به غیر سعادت همی باشد
گفته ها حاکی برین است که هر چه بر ما وارد آید،مصدرش را با اندکی تامل توانی در خویشتن یابی
بلی، یافتنش هم هنری میخواهد و زیرکی خاص خود
کمک کنید تا توانایی هامان را صرف عبرت گیری از  کردارمان در قدیم و بودنمان در آتی کنیم
بسی شناخت ها که حاصل از بدِ حادثه در گذر گه زمان بوده است و خدای نکند که که المثنی دار شود
عملی که کنون تو را به رفعتی رساند و منزلتی،فردا دگر نتواند حتی تو را تو کند،پس شایسته است که در ره یابی به حضور قابل ،اندکی نیز سر به دیواره کژ رهی ننهی،چون به یکباره آید و دگر ناید

پندار من کوته نظر چنین متنبهم میسازد که دیروز ها وقت چیدن گل ها ،اگر ساقه ای را به رغم میل چیده می بودم،به یقین فردایی منتظر است تا من را ز خویش بی منت سازد،این اقتضای ممکنات است

بانک جرس میرسد و من در گیر و دار و سودای وانفسای همه جوش و خروش زمانه به داد مردم ان  گردونه باید برسم؟! و این مردمان را باید در تحت سیطره الوهی بنگرم و نه به دید محدود و قاصر خویش
تمام دنیا اینجا نیست...

هتکی گر شود و من آنرا به ه حوله نویسم ، اندکی جای تامل دارد!
چون هنوز خلوصم به خروج از نفس حکماً حکم نرانده که گیرم و بر خود میتابم
هتک نمی شود و نمی شد،اگر شیعه در ابتدای خلقت، به دست هتاکان اهریمنی ابر ستیزگر مستکبر عالم و در سیر تاریخ که بخل ایشان- بر نزول رحمات الهیه بواسطه حدوث ولایت تامه علویه و تحقق محور اصیل خلقت_ ازلی بوده است و ابدی خواهد ماند،چنبن نمی شد اگر ...

ولایت محور هدایت بوده است و هست، خروج از آن ظلالت است و بر آن شقاوت
در روز غمگساری ولی الله الاعظم، چیزی جز تفکری و عملی _شور و شعوری _ که دوستان بدان متمسک و ما بدان مطیع نداریم
از همتان به سهم یه نفری خویش ،عظم الله و خدا قوت عرض میدارم
عزاداریاتان مقبول و سعیتان مشکور
در فاطمیه ،عزای عسکریه داریم ...
دعا بفرمایید

درست تشخیص داده بودم البته معیارا و نه مصداقا ،ظاهرا تهش تو زر از آب در اومد